Po zwycięstwie swojego rodaka Spyridon Louisa w biegu maratońskim, 35-letnia Stamatia Rovithi z Rodos, matka siedmiorga dzieci, w proteście przeciw dyskryminacji kobiet w igrzyskach olimpijskich, przebiegła oficjalną trasę maratonu. Uzyskała czas pięciu i pół godziny.
Protest Stamatii Rovithi sprawił, że organizatorzy igrzysk zgodzili się na udział kobiet w kolejnej imprezie (Paryż, 1900). Kobiety mogły startować jedynie w "lżejszych" dyscyplinach jak gra w krykieta, tenis, golf, zawody żeglarskie, hippiczne i baloniarskie.
Sukcesy kobiet były jednak traktowane po macoszemu. Świadczy o tym chociażby kuriozalna sytuacja, kiedy to zwyciężczyni turnieju golfa nie wiedziała, że została złotą medalistką igrzysk. Mowa o Amerykance Margaret Abbott, która pokonała 9 innych zawodniczek, w tym swoją matkę (!), pisarkę Mary Ives Abbott.
Przy dziewięciu dołkach osiągnęła 47 punktów. Dzięki tej wygranej stał się pierwszą mistrzynią olimpijską Stanów Zjednoczonych. Niestety nigdy się o tym nie dowiedziała. Przebywając we Francji, całkiem przypadkowo zapisała się z matką na turniej golfa. Obie myślały, że biorą udział w lokalnych rozgrywkach. Margaret wygrała, odebrała srebrną kulę i wróciła do Stanów. Dopiero w 1996 r. historyk Paula Welch z Uniwersytetu we Florydzie, skontaktował się z rodziną nieżyjącej już Margaret, informując, że według odnalezionych przez nią dokumentów, żeński turniej golfa z 1900 r. był zaliczony do zawodów olimpijskich.
Konkurencje lekkoatletyczne kobiet wprowadzono dopiero na igrzyskach w Amsterdamie w 1928 r., a bieg maratoński w 1984 r. w Los Angeles.
